Daha önce kırgızcasını okumuştum ve çok beğenmiştim. Sizinle paylaşmayı uygur gördüm. Çevirisi bana ait. Herşey ben küçükken başladı. Durumu iyi olmayan bir ailede doğdum ve büyüdüm. Annemin yaptığı yemek ailedeki herkese yermiyordu. Benim doymadığımı anlayan annem kendi yemeğini bana verirdi. Benim tabağıma kendi yemeğini koyarken ‘’Ben aç değilim yavrum sen ye’’ derdi. Bu annemin bana söylediği birinci yalanıydı. Denize yakın olduğumuz için bazen bana balık pişirirdi. Bir keresinde benim yediğim balıkların kemiklerini temizleyip yerken gördüm. Çok kötü oldum ve ‘’gel anne beraber yiyelim’’ dedim. Annem de ‘’sen ye kızım, ben balığı zaten sevmiyorum ki’’ dedi. Bu annemin ikinci yalanıydı. Bana okul için para lazımdı. Annem postanede çalışıyordu. Bazen işinden ek para kazanmak için eve doldurulması gereken kağıtları getirirdi. Bir gece aniden uyandım mutfağa çıktım ve annemi gördüm. Annem hala çalışıyordu. ‘’Anne yarın erkenden işe gideceksin uyusana’’ dedim. Annem de ‘’Sen git ya, ben yorulmadım ki’’ dedi. Bu annemim üçüncü yalanıydı. Üniversite sınavına girecektim. Bana destek olmaya gelen annem, beni sınav boyunca dışarıda 5-6 saat bekledi. Hava çok sıcaktı, annem de bana işecek bişeyler almış. Çok sevindim ve içmeye başladım. Sonra annemin de yorgun ve susamış olduğunu fark ettim. İçtiğim işeceği verdim. Annem de ‘’annen susamadı canım’’ diye cevap verdi. Bu annemim dördüncü yalanıydı. Babamın hastalığı ağırlaştı, ve sonunda vefat etti. Zor hayatımız daha da zor olmaya devam etti. Mahalledeki komşular anneme ‘’evlen daha gençsin’’ dediler. Ama annem ‘’benim sevgiye ihtiyacım yok’’ diye kabul etmedi. Beni üvey babayu kabul etmez diye düşündü galiba. Bu annemin beşinci yalanıydı. Kendi imkanlarımla üniversite okudum ve mezun oldum. Annem emekli oldu. Ama hala pazarda meyve-sebze satmaya devam ediyordu. Benim gönderdiğim paraları harcamadan tekrar bana gönderirdi. ‘’Benim ihtiyacım yok sen kendine harca’’diye. Bu altıncı yalanıydı. Yurtdışında masterimi devam etmek istedim. Ordan çok güzel iş teklifi aldım. Anneme benimle gelmesini istedim. Annem de ‘’benim başka yerlere alışmam zor olur’’ dedi ve gelmedi. Bu da annemin yedinci yalanıydı. Bana yük olmak istemedi. Bir kaç yıl sonra annem mide kanseri ile hastaneye kaldırıldı. Ülkeme geri döndüm. Hastandeki odasına girdim, rengi solmuş. İyi görünmüyordu. Yanına yaklaştım ve oturdum. Beni telaş etmemek için gülümsemeye çalıştı. Ağlamak istedim ama annemin yanında ağalayamadım. Annem de ‘’yavrum ağlama ben iyim’’ dedi. Bu da annemin sekizinci yalanıydı. Sekizinci yalanından sonra annemi de kaybettim. Anneler hep yanımızda olsunlar!
Gerçekten güzel yazılmış Nerdeyse ağlamak üzereydim. Çok etkileyici. Anneler hep çocuklarının yanında olsun.
Her yalan böyle tebessüm ettirse ve mutlu etse bizleri her halde dünyadaki en güzel yalanlar bunlar olsa gerek.
