Şekerlik yazıyor çiziyor

Evet arkadaşlar paylaştığım yazıların çoğu aşk, ayrılık gibi konular içermektedir. Güzel bulduğum yazıları sizlerle paylaşıyorum, umarım beğenirsiniz.

 

Yarın. Hayatımın belki en kötü, belki en güzel, belki de beklentileri karşılamayan tek günü olacak.

Geliyor yarın, canımdan çok sevdiğim biri yanı başıma geliyor. Düşündükçe düzenleyemiyorum kalp atışlarımı, hayal ettikçe olacakları kendime gelemiyorum. Ya sevgiyi hissedeceğim doruklarda, ya da acıyı tadacağım yanında.
Tepki veremeyeceğim önce, özlediğim o kokuyu duyacağım, gülüşünü göreceğim, belki aylar sonra yeniden seveceğim. Bitmiş duygularım canlanacak belki, belki de en taze olanları çürüyüp gidecek, kestiremiyorum. Elim ayağıma dolaşacak, kalbim çıkacak, bacaklarım tutmayacak, konusamayacağım bile belki.Değişmiş olmalı, o kadar zaman geçti ki üzerinden. İyi değil demişlerdi, morali hiç iyi değil. Dayanabilir miyim onu öyle görmeye?Acısını dindirebilir miyim acaba? Görünce beni unutur mu her şeyi, benim onu görür görmez tüm acılarımı sildiğim gibi? Seviyorum der mi hala aynı aşkla, aynı heyecanla? Ama düşünüyorum da tüm bunlar, onu yeniden görmeye değer, ona değer.

İyi ki geliyorsun canımın içi, yıllarımı alan kişi. Sen hala kalbimin en özel köşesinde saklanıyorsun, hala çok ama çok seviliyorsun.
__________________

 

Geceleri daha çok düşünüyor insan.

Oturuyor yatağın bir köşesine, duvarda bir şeyler kestiriyor gözüne, saatlerce onu izliyor. Boş boş bakıyor, bakarken içinden milyonlarca şey geçiriyor. “Bana ne oldu, nasıl bu hale geldim, ne ara yenildim bu kadar?” Soruyor, ama cevap alamıyor. Sadece düşünüyor, olanları düşünüyor, olacakları düşünüyor. Belki saatlerce, belki günlerce düşünüyor.
Ama yinede içinden çıkılmıyor. Sonra ıslak yanaklarıyla, uykuya yeniliyor ve bu gecelerce devam ediyor.

 

Ardında bıraktığı tüm anılar..
Acıtıyor değil mi?

Çekilmiş milyonlarca fotoğraf, birlikte seçilmiş tüm romanlar, uyayakalınan tüm geceler, verdiği onlarca söz, hissettirdiği milyonlarca duygu. Acıtıyor. Kaburga kemiklerini ağrıtıyor. Sızlıyorsun, özlüyorsun, yandığını hissediyorsun. Gözlerindeki yaşlar düşmesin diye yanaklarına, kapatmıyorsun bile göz kapaklarını. Nefes alamıyorsun bazen, bazense ciğerlerini olmayan kokusuyla dolduruyorsun. Burada olduğunu, yanıbaşında durduğunu hayal ediyorsun, ama yetmiyor.

O’na dair bir şeyler arıyorsun etrafında,bir iz. Ona benzeyen yüzler, onun gibi kokan, onun gibi bakan, onun gibi gülen insanlar arıyorsun. Ama hiç kimsenin onun gibi olamayacağını da biliyorsun. Yalnız hissediyorsun, ihanete uğramış, hayalleri yıkılmış, parçalanmış. Anlatmak istiyorsun, anlamalarını istiyorsun. Anlamıyorlar.

Eskisi gibi olmasını diliyorsun her gece, “eskisi gibi olalım, ne olur” diye yalvarıyorsun. Duyan olmuyor, dinleyen olmuyor. Geri gelsin istiyorsun, kollarının arasına alsın yine. “Geçti, artık buradayım” desin. Bekliyorsun, içinde kalan küçücük umut parçalarıyla “belki” diyip sıkıca sarılıyorsun.

Zaman geçiyor, unutmaktan korkuyorsun. Sesi,kokusu, yüzündeki çizgiler yavaş yavaş gidiyor aklının köşesinden.Gittikçe tükeniyor içindekiler, “hiç olmazsa son bir kez göreyim.” diyorsun. Son bir kez sarılayım sımsıkı, son bir kez kaybolayım, kim olduğumu unutayım. Gider belki yine,ama sen yine de son bir kez mutlu olmak istiyorsun.

Son bir kez, yanında olmak istiyorsun.

 

Her ihtiyacım olduğunda yanımda, yakınımda, içimdeydin. İşledin içime, nefesim gibi oldun , sen yoksan bana bir haller oluyo ya, bunu yaptığın için suçlusun. Bir insan kendine bağlarda bu kadar mı bağlar? Dünyada herşeyden çok sevicek kadar, herşeyim olacak kadar sevdirir mi ? N’olur benden önce sana bişey olmasın. Ölme benden önce. Öleceksek beraber ölelim. Sana bir daha sarılamamak gibi bir hissin içine düşmek ne zordur? Daha önce kalbin için doktora gittiğinde doktorun ”Çok çok düşük ölüm ihtimali var” dediğinde döktüğüm gözyaşları aklıma gelince, o günler aklıma gelince kötü oluyorum ben, bi daha öyle şeyler yaşamak istemiyorum. Sen hep benim için sağlıklı ol. Hasta olsan seve seve bakarım ama sen hep sağlıklı ol, ben senin kötü olmana dayanamıyorum.

 

"Söz ver."dedi kadın. “Bırakmayacaksın hiç ellerimi, hep böyle sımsıcak tutacaksın.Hep seveceksin, öpeceksin avuç içlerimi. Sarılacaksın hep böyle sımsıkı, kollarının arasında kaybolacağım. Omuzlarında uyuyakalacağım hep, korktuğumda sana sığınacağım. Tebessümlerinin sahibi ben olacağım. Arkadaşın,sevgilin,her şeyin olacağım.Söz ver bana.”

Baktı adam, uzun uzun baktı. Karşısındaki güzelliğe baktı,aşka baktı, huzura baktı.Belki aylarca belki de yıllarca bakacaktı. Sevdi adam, konuştukça sevdi, güldükçe sevdi, kızdıkça sevdi. Çiçek açtı onunla, kurumuş yaprakları yeşeriverdi. Kadına baktı, yaşıyordu. Ona baktıkça, yaşadığını hissediyordu.

"Söz." dedi adam. “Bırakmayacağım seni hiç. Parmak uçlarım hep sana ulaşacak, sana dokunacak. Kollarım hep seni saracak.Ciğerlerimi senden başka hiçbir kokuyla doldurmayacağım. Merak etme sen,endişe etme. Burada olacağım hep, sen neredeysen orada olacağım. Gitsen bile geleceğim peşinden. Boğazımıza kadar batacağız bu aşka,söz veriyorum sana.Nasıl bırakıp gidebilirim ki diğer yarımı? Eksik yaşarım, tamamlanmayacak bir eksikle yaşarım. Ölür giderim sonunda. Ben seninle kendim oluyorum, kim olduğumu seninle anlıyorum.Seni seviyorum, her zaman da seveceğim, söz.”

Kadın baktı. Işıldayan gözlerine baktı, deli gibi atan kalbini duydu. Hep düşünmüştü,“insan mutluluktan nasıl ağlar?”Ağlıyordu işte, içine sığmamıştı mutluluğu, gözlerinden taşıyordu.Çok seviyordu, inanılamayacak kadar çok. Hep de sevecekti.

 

"Gülüşlerini birbirlerine bağlayan insanlar, bilirler ki düşmüşlerdir aşka."

Güldü.
Ona baktıkça dünya üzerinde cenneti yaşıyordum.Kollarımı açıp huzuru kucaklıyordum, acıtacak olan tüm duyguları birer birer hayatıma alıyordum.Kollarımı açıp derin sulara atlamak gibiydi, çarpacağım kayaları hesaplamıyor, sadece suyun güzelliğine odaklanıyordum. O gülüyordu ben yeniliyordum.

Dokundu.
Parmak uçlarıyla hayata tutundum, bulutlara kadar yükselip tekrar teniyle buluştum.Eksik olan tüm parçalarımı seninle doldurdum. Tamamlandım,kendim oldum.En çok onunla birlik oldum, bir bütün oldum. Dokundukça tenine, hiç bitmeyecek şarkılar duydum, küçücük yüreğimdeki kocaman aşkı duydum

Sevdim.
Kirpiklerini sevdim, biçimsiz ellerini sevdim, yüzündeki tüm çizgileriyle sevdim. Küçücük yüreğine sığdırdıklarıyla sevdim. Kulağıma fısıldadığı her bir sözle bir daha sevdim, her gece, her sabah bıkmadan yeniden sevdim. Şiirlerin her köşesinden seni bulup çıkartarak sevdim.Tüm güzelliğinle gelip oturdun kalbimin hiç kullanılmamış köşelerine ve ben tüm güçsüzlüğümle yine sana tutundum.

ve sen, küçücük kıvılcımlarla yangınlar çıkartan adam, sana her şeyimle tutuldum.

 

Sadece çocukken uyanıksındır bunu bil.

Her şeyin farkındasındır, her sese dönüp bakarsın.

Büyümek; uyumak ve unutmak gibidir.. Ve büyüklerin dediği gibi: uyuman gerekli büyümen için… Sağır ediyorsa sessizlik ve kör ediyorsa aydınlık, sadece sana görünen ve kimseleri inandıramadığın bir hayalet gibi yanı başında oturuyorsa yalnızlık, bu gece. Hep aynı saatte kapını çalan bir düşman gibi bekliyorsa seni ve canına kastedecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende, unutabilmek için hepsini biraz uyu.

 

O çok farklı biriydi, eşsiz. Kimseyle eş tutamadığım, tutmalara kıyamadığım birisiydi. Gözlerinden yüreğime akan bir şey vardı, bir akım. Ondan çok seviyordum belki de. Evet evet, bakışlarını çok sevdiğimdendi bu içimdeki hisler. Kelebek hissi. Bir gülüşü bir kelebekti. Onu öpmek bulutlara dokunmak gibiydi, ona dokunmaksa cennetti. Onun yanında olduğumda ”cennet bu dünyada bir yerde, yanımda” derdim. O benim ütopyamın kahramanıydı. Bazen ütopyamdı. Hepimizin hayatında ”giderse acıtır bu beni, gitmesin” dediğimiz insanlar vardır ya, o da benim için öyleydi. Gün gelecek, ben ondan gidecektim. Gün gelecek çok uzaklara gidecektim ama o hiç gitmeyecekti. Giderse en çok ben üzülürdüm. Doğru yolu bulmakta, iyiyi seçmekte zorlanırdım. O zaman doğrum olur, en güzel iyilik olurdu.

Mesela her şeyini ayrı severdim. Bakışlarını, gülüşlerini. Gülüşleri güzeldi, bana bir başka gülerdi. Seni sevecek yüreğim ama şimdi değil der gibi gülerdi. Bekle derdi gülüşleriyle, ben de beklerdim. O güzel bir melodiydi, dakikalar süren ama huzuru en küçük zerrene kadar hissettiren bir melodi. Benim hayatımın melodisiydi belki de. Yanında olmanın huzur olduğu zamanlar kadar güzeldi işte hayat, birlikte içilen bir bardak çay gibi, nefes gibiydi.

O güzel yerde yanımdayken, aklımdan geçerken tüm hisler, kelebekler midemde hareket ederken ” hadi, dedim sevgilim, biraz daha sarılalım. ”

 

"Gitme demiyorum sana, ama biraz daha kal ne olur. Yemin ederim, dokunmayacağım. Birkaç dakika daha izlesem yeter."

Daha yaşanmamış anılarımız var seninle, çekilmemiş fotoğraf kareleri, yazılmamış mektuplar var. El ele yürümediğimiz sokaklar kaldı geride, aşkımıza şahit olmayan insanlar kaldı.Daha yaşayacağımız bir sürü şey varken, ne olur biraz daha kal.Geçen kısacık zamanlara şaşıralım, yan yanayken bile doyamayalım birbirimize.

Birlikte uyuyacağız daha, senin kollarında uyuyup, senin nefesinle uyanacağım.
Kimsenin bilmediği, ama bizim çok sevdiğimiz yerler keşfedeceğiz, ortalardan kaybolduğum zaman orada olduğumu bileceksin mesela.Yemek yapacağız birlikte.Mor ve Ötesi konserine gideceğiz, “benim küçük sevgilim” çalarken, birbirimize bakıp gülümseyeceğiz.Sessiz sakin bir deniz kıyısında, beraber yemek yiyip rakı içeceğiz.İlk bardakta sarhoş olacağım ben,taklidimi yapıp eğleneceksin kendi kendine. Ben ise sana bakıp ne kadar şanslı olduğumu düşüneceğim.

Trene bineceğiz gece gece, nereye gittiğimizi bilmeden.Gecenin bir saati yolun ortasında dans edeceğiz,çimlerde yuvarlanıp, saatlerce yürüyeceğiz.Yağmura aldırmayıp sırılsıklam olacağız daha.Hastalanacağım ben, kızacaksın bana günlerce.Her saat başı ilacımı hatırlatacaksın.Evden çıktığımı söyleyeceğim sana, ” ceket almamışsındır sen, ben bir tane daha alıyorum” diyeceksin. Birbirimizi bıraktığımızın ilk dakikasında “özledim” mesajları yağacak telefonlarımıza. En önemlisi kış gelecek, buz gibi havalar gelecek, sen benim battaniyem, sobam, uzun kollu hırkam herşeyim olacaksın. Hepsinden daha çok ısıtacaksın. Bir tek senin yanında üşümeyeceğim, bir tek seninle güvende hissedeceğim.

Belki hayal ettiğimiz hiçbir şey olmaz,ama bir gerçek var ki, ben her gece senin hayaline sarılarak uyuyacağım.Bu hayaller hiç bitmeyecek, tükenmeyecek ama ne olur biraz soluklan, gidersin yine. Biraz daha kal sevgilim, çok az daha.