Şekerlik yazıyor çiziyor

Sizce kalp ne kadar kırılır ya da ne kadar ödün verir ki sevgisinden, siz gitmeye meyilli birine bakıp kal diyorken. Ya düşlere misafir biz` li cümleler kalbi ne kadar süre meşgul eder, her adımınız O’ nda bitiyorken ve O yokken. -Ve; yaşanılan onca şeye rağmen içsesinizle hesaplaşmaya girdiğinizde aldığınız cevap sizi ne kadar tatmin eder?

 

Biz' li Cümleler;

• Bizim diye başlayan herşey tozlu raflarda ve biz kelimesi ikimiz için yasaklanmış mahkeme kararıyla.Sağırlaştırılarak susturulan kalplerimizse son nefesini vermiş şimdilerde. Ve; düşlere misafir artık biz’ li cümleler..

 

O Biri ;
- Biri hem vardır aslında hem de yoktur. Hem sizin olmuştur, hem asla değil. O biri hem hissettiklerinizdir hem hissizliğinizdir, hem kahkahanızdır, hem de sonsuza kadar ki sessizliğiniz

 

Tuhaf ;

• Ağzıyla kuş tutsada gelen, istemiyoruz. Zaten biz gideni beklediğimizden önümüze çıkan yeni şansları da görmezden geliyoruz. Hep bi bahanemiz var o hikayede birlikte yer almamak için ve bu sebepten kimsecikleri beğenmiyoruz. Peki ya emek vermek için garanti istemek ? Aynısını karşımızdakinin de beklediğini ne çabuk görmezden geldik.

- Zaman geçiyor, dünya herbirimizi ayrı savuruyor. Sonra biz ne yapıyoruz? Elimizde kalan kırık kalplerimizi - bak uff oldu diye gelene göstermeye çalışıyoruz, hepsi bu. Sonra yine bi kaçış sendromu ve sallanıyoruz yaprak gibi rüzgarda. Belki de saklanıyoruz bir dolabın içine. Sonra utanmadan da prensimizi bekliyoruz diyerek, o dolabın içinde uyuyakalıyoruz..
__________________

 

ve ben,
sahipsiz gülüşlerin, bana olsun istedim.
acıların, kırgınlıkların, bende dursun istedim.
aklımdaki tüm yalanlarından sıyrılıp,
ben seni yine çok özledim.Bakışların, gözlerimden hiç ayrılmasın istedim.
Öyle bir bakıyordun ki sevgilim, korkularımı,hüzünlerimi, gözyaşlarımı görüyordun en içimde. Hepsi sana aitti, biliyordun. Bu yüzden bana hep ” canımın içi” diyordun. Canın olmak bile yeterken bana, canının ta içinde olmak yaşatıyordu beni.

Sen bana bakıyordun, ben göz bebeklerinden yeniden doğuyordum. Kirpiklerinde sallanıyordu yüreğim, gözlerinin önünde kuş olup uçuyordum. Nefes alamazken ciğerlerim, dört nala koşuyordu yüreğim.
Sen bana bakıyordun, ben ölüp diriliyordum sevgilim.
Aklımı,fikrimi,kalbimi sende unutuyor, seninle kim olduğumu hatırlıyordum. Dokunmak istiyor, ama kıyamıyordum. Gönlümün en derinlerinde, seni her dakika yeniden seviyordum.
Tek bir insanın üzerine, binlerce hayal kuruyordum. Tüm dileklerimi gitmemen için harcıyor, tüm korkularımı sana bağlıyordum.Uykularımı bölüyordu gözlerin, rüyalarıma giriyordu gülüşlerin. Her yer sen kokuyor, herkes senden bahsediyordu sanki.
Sen sadece gözlerime bakıyordun ve ben seni içimde büyüttükçe büyütüyordum.

Gözlerinin gözlerimde,
ellerimin avuç içlerinde,
yüreğimin gönlünün en özel yerinde,
ve ben canının en içinde olmasını istiyordum

 

Mucizeler;
Yaşamda çok fazla mucizelerle karşılaştığımızı düşündünüz mü hiç?

• Tuhaf rastlantılar, gelecekten bahseden falcılar. İhtiyacınız olduğunda arayan dostlar. Bulamadığınız bir sorunun cevabının tesadüfen izlediğiniz bir filmde yanıtlanması mesela. Garip tesadüfler, yolların kesişmeleri, hisler ve yeni duygular, sonucunda ruhunuzun canlanıp, dirilişine şahit olmalar.

Peki, sen mucizelerin elinde uçurtma olup, göğe yükseldinmi hiç, sonrada içine asıldığın halde seni yere indirilişlerine şahit oldun mu ?
Peki; mucizeler gerçekleşmek için yanlış zamanlar seçer miydi?
Ya da yanlış insanlar mıydı yoksa mucizelere konu olan ? Gerçek mucizeler arsızca devam edenlermiydi yoksa.
Hangisiydi ?

 

Çünkü birisine bağlandığında daha mutlu biri oluyorsun, daha iyi biri.

Korunuyorsun, seviliyorsun, özleniyorsun. En önemlisi de değer veriliyor sana,hissettiriyor bunu en içlerine kadar. Midendeki kelebeklerin sebebi o oluyor, gülüşünün sebebi o oluyor, kimi zaman nefes alma sebebin bile sadece o oluyor.

Çünkü birisine bağlandığında daha sevilesi oluyor hayat. Sen ona bağlandığında, o da seni hayata bağlıyor. O seni farkında olmadan hayatla bütünleştiriyor. Ve senin ruhun bile duymuyor bunu.

Ve farkediyorsun ki, içindeki en güzel hislerin sebebi o.

Hatta dünyanın en güzel hissi o.

 

insan bazen yalnız, güçsüz ve çaresiz hissediyor. genelde geç saatlerde, genelde güç saatlerde. ve insan en çok bu saatlerde özlüyor. ve ben her seferinde gelişini seyrediyorum, sonra gidişini. hepsini hayranlıkla izliyorum. bir insan diğerini daha fazla ne kadar sevebilir, bilmiyorum.

her zaman sana karşı hissettiğim şeylerden emin oldum. tanıştığımız ilk andan, şu ana kadar. bir şarkı çaldı, ben içinde seni buldum.bizden, hiç vazgeçmedim. sannırım sana kıyamadım.

şimdi sana hiç okumayacağın mektuplar yazıyorum. gözlerine ne zaman baksam gökyüzünde, bulutların üzerinde gibi hissediyordum kendimi. senin daima orada olacağını, bana en büyük destek olacağını, hayalim, olacağını biliyordum. en azından öyle olacak diyordum. biliyor musun sevgilim, sevmiyorum dediğin anda sanki içimdeki tüm kuşlara kurşun sıktılar. kuşlara kıydın sevgilim!

ama benim kıyamadığım tek kuş sendin.

seni sonsuza kadar sevmek yanlış olamaz. bana çok şey öğrettin, seni sevmeyi öğrettin bana. ben de seni sevdim. sonra senin beni sevişini oturup izlemek istedim içimin penceresinden ama sen o pencerelere teller çektin. sevemedin beni.

şimdi ben seni bu yağmurlu havalarda daha çok özlüyorum, yağmurun altında doyasıya ağlasam, biliyorum bunu bir tek sen anlardın, silerdin göz yaşlarımı.

bizim için en geç saat, birimizin eksik kaldığı o saat.

 

Ahhhh içim şişti hepsi hüzün hepsi hüzün nasıl aşk bu canım

 

Her ihtiyacım olduğunda yanımda, yakınımda, içimdeydin. İşledin içime, nefesim gibi oldun , sen yoksan bana bir haller oluyo ya, bunu yaptığın için suçlusun. Bir insan kendine bağlarda bu kadar mı bağlar? Dünyada herşeyden çok sevicek kadar, herşeyim olacak kadar sevdirir mi ?